Actoplus Met i CHF

Korzystanie z thiazolidinedione, oddzielnie lub w połączeniu z innych protivodiabeticakih, był związany z utrzymaniem płynów i pojawienie się lub nasilenie niewydolności serca. Zwiększonym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych (niewydolność serca jest nasilenie; nowe lub pogorszenie obrzęku; nowe lub pogorszenie duszność; wzrasta w niewydolności serca leki; zawał mięśnia sercowego; dławica piersiowa; sercowonaczyniowa hospitalizacji i śmiertelności) komunikuje się z rosiglitazone terapii w typ II cukrzycowych pacjentów z New York heart Association (nyha I lub II klasy ostrej niewydolności serca w porównaniu z placebo. Ponadto, na noc hospitalizacji z powodu przewlekłej niewydolności serca obserwowano u 9,9% pacjentów z nyha klasa II lub III niewydolności serca na pioglitazon w porównaniu z 4.7% u pacjentów na Glibenklamid. Wzrost częstości powikłań sercowo-naczyniowych, w tym obrzęk i niewydolności serca odnotowano również u pacjentów, otrzymujących tiazolidindionom w połączeniu z insuliną w stosunku do placebo i insuliny. Terapia z thiazolidinedione należy wprowadzać ostrożnie i zainicjował w najniższej zalecanej dawki u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca. Thiazolidinedione są przeciwwskazane w leczeniu pacjentów z klasa nyha III lub IV pozycji serca. Pacjentów należy monitorować pod kątem objawów progresji niewydolności serca, takich jak wzrost duszność, obrzęki i zwiększenie masy ciała. Leczenie należy przerwać w każdym pogorszeniu atak statusu dzieje.