Rifampin and Isoniazid i Hepatotoksyczność

Zastosowanie izoniazyd jest przeciwwskazane u pacjentów z ostrymi chorobami wątroby lub historii uszkodzenie wątroby z powodu izoniazyd. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z przewlekłymi chorobami wątroby lub historii alkoholizmu. Izoniazyd był związany z poważne i czasami śmiertelne zapalenie wątroby, które może wystąpić nawet po kilku miesiącach terapii. W USA Służba zdrowia obserwacji badania około 14 000 pacjentów izoniazyd, częstość występowania wirusowego zapalenia wątroby typu b wyniosła 1,25%, z czego 4,6% śmiertelne. Jednak najnowsze badania donoszą o znacznie niższej cenie, jeśli zostały spełnione zalecenia CDC dla selekcji i monitorowania pacjentów. Badania epidemiologiczne wskazują na wzrost częstości występowania wraz z wiekiem, alkoholu i kobiet. Jako środek ostrożności regularne monitorowanie stężenia transaminaz (czerwonych ciałek krwi wskazywała na obecność procesu, sgpt) i bilirubiny mogą być brane pod uwagę, chociaż tymczasowe i nieszkodliwe wzrost transaminaz w surowicy krwi występuje w 10% do 20% pacjentów, zwykle w ciągu pierwszych 3 miesięcy terapii. Pacjenci powinni być ostrzeżeni o trzeba natychmiast przerwać terapię izoniazyd i skontaktować się z lekarzem, jeśli występują oznaki lub objawy wskazujące na uszkodzenie wątroby, takie jak gorączka, wysypka, anoreksja, nudności, wymioty, zmęczenie, ból w prawym hypochondrium, ciemny mocz i żółtaczka. Przywracanie leku powinno odbywać się tylko po tym, jak objawy i laboratoryjnych nieprawidłowości usunąć, z niskiej i stopniowo zwiększając dawki.

Zastosowania rifampina związane z hepatocellular urazów i dysfunkcji wątroby. Zapalenie wątroby i żółtaczka w wyniku śmierci miały miejsce głównie u pacjentów z chorobami wątroby i w połączeniu z innymi gepatotoksicskimi środkami, w tym innych leków anty tb, takich jak izoniazyd i pirazynamid. Terapia z ryfampicyna należy podawać ostrożnie i pod ścisłym nadzorem lekarskim u pacjentów z chorobami wątroby lub historii alkoholizmu. Transaminazy (ALT, AST) i bilirubiny należy mierzyć na początku badania i po co 2-4 tygodnie w trakcie leczenia, ale mając na uwadze, że podwyższony poziom może wystąpić krótkie 10% do 15% pacjentów, zwykle w pierwszych dniach leczenia. Pacjentów należy pouczyć, aby natychmiast przerwać leku i skontaktować się z lekarzem, jeśli objawy niewydolności wątroby obrażenia rozwoju, w tym gorączka, wysypka, anoreksja, nudności, wymioty, zmęczenie, ból w prawym hypochondrium, ciemny mocz i żółtaczka.