Prestalia i CHF

Inhibitory ACE mogą powodować znaczne zaburzenia funkcji nerek u pacjentów, których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron systemu. Ponadto, leczenie objawowe i czasami nadmierne tętnicze może wystąpić u osób wrażliwych, szczególnie na początku leczenia, co może mieć negatywny wpływ i niewydolności perfuzji mięśnia sercowego. U pacjentów z ciężką przewlekłą niewydolnością serca (CHF), leczenie inhibitorami ACE mogą być związane z skąpomocz i/lub postępującej azotemii i, rzadziej, niewydolność serca, niedokrwienie mięśnia sercowego i śmierci. Leczenie inhibitorami ACE należy rozpocząć pod ścisłym nadzorem lekarskim u pacjentów z ciężką CHF, zwłaszcza, gdy w towarzystwie Toma i/lub wyczerpanie sodu. Pacjentów należy starannie monitorowane w ciągu kilku godzin po pierwszej dawki, aż ciśnienie się ustabilizowało, i uważnie śledził w ciągu pierwszych 2 tygodni leczenia i za każdym razem, gdy dawki inhibitora ACE lub moczopędne wzrasta. Jeśli to możliwe, ryzyko ciężkie niedociśnienie tętnicze może być zminimalizowane poprzez zmniejszenie lub tymczasowe wstrzymanie dozowania leków moczopędnych i/lub liberalizacji dzienne spożycie sodu w ciągu 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia as INHIBITORU. U pacjentów, którzy odczuwają pogorszenie funkcji nerek, przerwanie terapii as INHIBITORU zazwyczaj nie jest wymagane pod warunkiem, że objawowe poprawa niewydolności serca i niewydolności pogorszenie dobrze tolerowane. Przemijające niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do dalszego leczenia inhibitorami ACE. Po tym, jak ciśnienie krwi ustabilizuje się, że leczenie jest zwykle może być przywrócony z rozwagą, choć niższej dawki inhibitora ACE i/lub zmniejszenie dawki lub zaprzestanie jednocześnie przepisane leki moczopędne mogą być potrzebne.